«اجازه بده دو مرد را به تو معرفی کنم، آلن و بن. بدون این که زیاد به این مسئله فکر کنی، تصمیم بگیر کدام یک را ترجیح می‌دهی. آلن باهوش‌، پرتلاش، بی‌پروا، دارای روحیه‌ی انتقادی، کله‌شق و حسود است. اما بن حسود، کله‌شق، دارای روحیه انتقادی، بی‌پروا، پرتلاش و باهوش است. ترجیح می‌دهی با کدام یک در آسانسور گیر بیفتی؟ با وجود آن که توصیف‌ها دقیقا مشابه‌اند، بیشتر مردم آلن را انتخاب می‌کنند. مغز تو به صفت‌هایی که در ابتدای لیست آمده‌اند بیشتر توجه می‌کند و باعث می‌شود دو شخصیت را متفاوت تشخیص بدهی. آلن باهوش‌ و پرتلاش است. بن حسود و کله‌شق است. خصوصیت‌های اولیه بقیه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. به چنین چیزی اثر تقدم می‌گویند◊.»

پی‌نوشت:
◊ هنر شفاف اندیشیدن نوشته‌ رولف دوبلی

«خطا‌ی مقایسه‌ی اجتماعی همچنین دلیل نگرانی شرکت‌های تازه‌کار است. گای کاواساکی چهار سال رهبر معنوی شرکت اپل بود. او امروز یک سرمایه‌گذار قراردادی است و به کارآفرینان مشاوره می‌دهد. کاواساکی می‌گوید، افراد سطح الف کسانی را که حتا از خودشان هم بهترند استخدام می‌کنند. اما واضح است که افراد سطح ب افراد سطح ج را استخدام می‌کنند تا بتوانند نسبت‌ به آنها حس برتری داشته باشند و افراد سطح ج افراد سطح د را به خدمت می‌گیرند. اگر شروع به استخدام افراد سطح ب کرده‌ای، منتظر باش تا آن چه استیو جابز آن را انفجار ابله‌ها نامید در سازمان تو رخ بدهد.◊»، همیشه در انتخاب آدم‌های دور برم خیلی برام مهم بوده از خودم جلوتر باشند، همیشه همین موضوع باعث رشد من شده و از همه جالب‌تر اینکه خیلی برام مهم هست توسط چه کسانی انتخاب میشم، اینکه انتخاب آدم‌های سطح ب به پایین باشم برام لذت بخش نبوده و همیشه تلاش کردم طوری رفتار کنم که انتخاب آدم‌های الف باشم.

پی‌نوشت:
◊ هنر شفاف اندیشیدن نوشته‌ رولف دوبلی

من خیلی درگیر این خطا میشم، بیشتر اوقات موقع تصمیم‌گیری با خودم میگم من باید این کار را انجام بدم یا ندم، درحالیکه شاید درست‌تر باشه فکر کنم به جای این کاری که فکر می‌کنم یا باید انجام بدم یا ندم، چه کارهای دیگه‌ای می‌تونم انجام بدم که شاید بازخوردش در کوتاه‌مدت و بلند‌مدت بهتر باشه، چند سال پیش یادم میاد با خودم داشتم فکر می‌کردم که اپل‌واچ بخرم باهاش ورزش کنم یا نخرم و ورزش نکنم، مثالی زدم که در ظاهر هم مسخره به نظر برسه ولی واقعا داشتم چنین سوالی از خودم می‌پرسیدم و واقعا خریدمش که ورزش کنم، بماند که ورزش نکردم، درحالیکه می‌تونستم با اون پول، بهترین لباس ورزشی + کفش ورزشی + چند وسیله ورزشی و … بخرم.

«همیشه برای من سوال بود که اصلا تبلیغات چرا موثر واقع می‌شود. هر انسان منطقی باید تبلیغات را آن‌گونه که هست بشناسد و به صورت مناسب آن را دسته‌بندی کند و از آن در ذهن خود سلب صلاحیت کند. اما حتا تو هم، به عنوان یک بیننده‌ی آگاه و هوشیار این گونه تبلیغات، نمی‌توانی همیشه این کار را به خوبی انجام بدهی. تا حدی ممکن است که پس از چند هفته به خاطر نیاوری برخی اطلاعات به خصوص را از یک مقاله‌ی معتبر دریافت کرده‌ای یا از یک آگهی تبلیغاتی قدیمی.◊»

«اما چگونه می‌توانی اثر خفته را خنثی کنی؟ اول هیچ دخالت بی‌جایی را قبول نکن، حتا اگر به نظر از روی خوش قلبی باشد. با این کار، تا حدی از خود در برابر اطلاعات بیهوده حفاظت می‌کنی. دوم همان طور که از طاعون پرهیز می‌کنی، از منابعی که پر از تبلیغات‌اند هم دوری کن. ما چه‌قدر خوشبختیم که هنوز هم کتاب‌ها بدون تبلیغ‌اند. سوم تلاش کن منبع هر استدلال را به خاطر بسپاری، این‌ها نظر چه کسی است؟ برای چه کسی سود دارد؟◊»

پی‌نوشت:
◊ هنر شفاف اندیشیدن نوشته‌ رولف دوبلی

دوران بچگی ما خیلی با نسل‌های بعد از ما متفاوت بود، دوران بعد از جنگ، دوران واقعا سختی بود، من همیشه دو منزل از بچه‌های کوچه عقب بودم، البته نه در تمام زمینه‌ها، بیشتر جاهایی که پول زیادی می‌طلبید، مثل دوچرخه، موبایل و …. ، در باقی موارد من جلوتر بودم، این موضوع همیشه باعث ناراحتی من بود، تا اینکه شروع کردم به کار کردن، فکر می‌کنم بیست سالم بود که رفتم برای خودم لپ‌تاپ خریدم، گرون‌ترین لپ‌تاپی که اون زمان میشد خرید، اصلا برام مهم نبود، خرید اولین گوشی لمسی هم هیچ وقت فراموش نمی‌کنم، HTC مدل دیاموند بود، پشت شیشه‌ی مغازه‌ای دیدم و دلم خواست، وقتی رفتم داخل گفتم آقا این گوشی چند، نگاهی بهم انداخت و فقط گفت گرونه، من هم بهش گفتم قیمتش رو پرسیدم ازتون یادم میاد گفت، هفتصد و شصت هزار تومان، اون موقع پول خیلی زیادی بود و من هم بهش گفتم می‌خوامش، خیلی با تعجب بهم نگاه می‌کرد، بعد از اون تمام گوشی‌های بعدی زندگیم هم ازش خریدم. ادامه مطلب »

سال‌ها پیش داشتم توی آسمون برای خودم پرواز می‌کردم که نظرم رو یک بچه فیل به خودش جلب کرد اومدم روی زمین، کنارش نشستم، باهاش کلی حرف زدم، به نظر خوشحال نمیومد، ازم خواست بیشتر کنارش بمونم، اینقدر که دیگه دیر وقت شده بود، دیگه باید می‌رفت ولی دلش نمی‌خواست بره، بهش قول دادم فردا باز به دیدنش برم، فرداهای زیادی به دیدنش رفتم، از بالا همیشه مواظبش بودم، دیگه خیلی آسمون نبودم، بیشتر زمانم رو روی زمین سپری می‌کردم، با خودم می‌گفتم بزرگ میشه، قوی میشه، اون روی زمین با شکوه راه میره و من توی آسمون، رویاهای جالبی توی ذهنم باهاش می‌ساختم، حالش خیلی خوب نبود، یک روز بهش گفتم تو با تمام فیل‌هایی که توی زندگیم دیدم فرق داری، خندید و گفت من هیچ فرقی با بقیه ندارم، حتی بقیه از من بهتر هستند، بهش گفتم تو یک فرق اساسی داری، بهم گفت چی؟ بهش گفتم تو فیل صورتی هستی، بقیه‌ی فیل‌ها صورتی نیستند، براش جالب بود، واقعا فکر می‌کرد فیل صورتی هست، این موضوع بهش کمک کرد احساس بهتری داشته باشه، تلاش بیشتری بکنه، فرداهای زیادی گذشت، دو هزار و دویست روز روی زمین کنارش موندم. ادامه مطلب »

«ما همواره می‌خواهیم در آن واحد کارهای زیادی بکنیم، از هیچ امکانی نمی‌گذریم و می‌خواهیم تمام گزینه‌ها را همزمان در اختیار داشته باشیم. اما این امر به سادگی می‌تواند موفقیت ما را نابود کند. باید یاد بگیریم درها را ببندیم. یک راهکار تجاری باید به طور ویژه در مورد چیزهایی باشد که نباید درگیرشان شد. استراتژی زندگی خود را مثل استراتژی یک شرکت بنویس: کارهایی را که نباید در زندگی بکنی بنویس. به بیان دیگر، تصمیم‌های حساب‌‌شده‌ای بگیر تا برخی چیزها را کلا نادیده بگیری و وقتی شرایطش پیش آمد، طبق لیست نباید‌هایت رفتارکن. این کار نه تنها تو را از افتادن در گرفتاری حفظ می‌کند، بلکه زمان تفکر زیادی هم برایت نگه می‌دارد. یک بار خوب فکر کن و تصمیمت را بگیر که سراغ چه چیزهایی، حتی اگر فرصتش بود، نروی. بیشتر درها ارزش وارد شدن ندارند، حتی اگر به نظر برسد چرخاندن دسته‌ی در بسیار ساده است.◊»

پی‌نوشت:
◊ هنر شفاف اندیشیدن نوشته‌ رولف دوبلی

طی سال‌های گذشته یاد گرفتم خیلی به مشاهدات درونی خودم متکی نباشم، چون خیلی وقت‌ها تصویر نادرستی از آینده برای من ایجاد می‌کنند، البته قسمت بدترش این هست که حس برتری، خفن‌ بودن و … هم در من شدیدا ایجاد می‌کنند، این باعث میشه از زوایای درستی به مسائل نگاه نمی‌کنم، برای همین بعد از مدتی باید منتظر شکست‌های سنگینی باشم، جالب اینجاست وقتی میرم توی دیوار با خودم میگم چرا؟ جدیدا به شدت با خودم مخالفت می‌کنم، خودم رو به یک مبارزه‌ی تمام عیار دعوت می‌کنم و از زوایای مختلف به خودم حمله می‌کنم، اگر تونست من را شکست بده، حرفش رو قبول می‌کنم، اگر شکست خورد مطمئن میشم نباید چنین تصمیمی بگیرم و چنین مسیری انتخاب کنم.