کلوز‌آپ
به نظرم فیلم‌های عباس کیارستمی اصلا فیلم نیست، یه مفهوم فوق‌العاده‌ی دیگه است. استفاده از نابازیگر کم بود، فکر کنید یک داستان واقعی پیش اومده، یکی رفته خودش رو به جای محسن مخملباف جا زده، یه جورایی سر یه خانواده‌‌ای رو کلاه گذاشته، بعد بیای فیلمی بر اساس داستان واقعی که واقعا اتفاق افتاده بسازی، به جای بازیگر هم دقیقا از خود همون آدم‌ها استفاده کنی، این به نظرم همین الان هم قفله، من کاری به داستان و فیلمسازی و … ندارم. کجای این اتفاق برای من جذابه؟ اینکه چند نفر در این داستان واقعی علاقه‌ی شدیدی به سینما داشتن و عباس کیارستمی در اصل با چنین کاری بهشون این فرصت رو داده تا وارد سینما بشن. این خودش به تنهایی به نظرم فوق‌العاده است. اینکه واقعا آدم می‌تونه با حداقل‌ها چنین فیلم تاثیرگذار و خوبی بسازه هم بی‌نظیره به نظرم.