آزمون جامع گردشگری
دفعهی قبلی فکر کنم اسفند ۱۴۰۳ بود که در آزمون جامع گردشگری شرکت کرده بودم، سه تا از درسها که هر کدوم دو جلد کتاب منبع داشت رو انتخاب کرده بودم و با خودم گفتم همین دو تا درس رو قبول بشم عالی میشه، ولی
دفعهی قبلی فکر کنم اسفند ۱۴۰۳ بود که در آزمون جامع گردشگری شرکت کرده بودم، سه تا از درسها که هر کدوم دو جلد کتاب منبع داشت رو انتخاب کرده بودم و با خودم گفتم همین دو تا درس رو قبول بشم عالی میشه، ولی
کتاب «اکوتوریسم، راهی برای گردشگری پایدار» نوشتهی خانم افسانهی احسانی که توسط انتشارات مهکامه چاپ شده هم برای شرکت در آزمون جامع گردشگری در رشتهی راهنمایان فرهنگی (ایرانگردی و جهانگردی) خریدم و خوندم. بعضی وقتها که تصمیم میگیرم در آزمون مثل این شرکت کنم، قصدم
این کتاب رو به خاطر آزمون جامع گردشگری برای رشته راهنمایان فرهنگی (ایرانگردی و جهانگردی) خریدم تا بخونم، این کتاب نوشتهی حمید عامریان است که توسط انتشارات جهاد چاپ شده. من این کتاب رو خیلی دوست داشتم، دید خیلی خوبی نسبت به اقوام، آداب و
از اونجایی که نمیتونم مثل آدمهای دیگه فقط یک کار رو همزمان در زندگیم انجام بدم، دوباره دل رو زدم به دریا و رفتم دورهی بازآموزی خلبانی رو شرکت کردم تا دوباره بتونم پرواز کنم. اولش فکر میکردم نهایتا ۸ ساعت باشه ولی ۲۰ ساعت
چند هفته بود که اونقدر درگیر کار شده بودم، یادم رفته بود در حوزهی کوچینگ باید یه کارهایی میکردم، ولی یکی از دوستانم که کار کوچینگ رو باهاش جدی شروع کردم، باعث شد دوباره برگردم به فضا، امروز با دو نفر قرار کوچینگ گذاشتم، یکیشون
از وقتی رفتم دانشگاه و مطالعهی روانشناسی رو شروع کردم، بین این چند راهی گرفتار شده بودم که واقعا قراره آخرش به کدوم سمت حرکت کنم، به نظر خودم سه تا مسیر پیش روم بود، یکی درمانگر شدن، که همهی روانشناسها نسبتا دوست دارن درمانگر
وقتی توی اتوبوس نشستم با خودم گفتم این مسیر چهار ساعته تا تهران را چطوری سپری کنم؟ ایدههای مختلفی اومد تو ذهنم، مثل دیدن فیلم سینمایی، تماشای یک قسمت از خانهی پوشالی و
با اختلاف بهترین اپیزودی بود که تا الان از اکنون گوش داده بودم. اونقدر جذاب بود که برگشتم یکبار هم تصویری این قسمت رو تماشا کردم. چقدر کاراکتر مهمان برنامه، مهرداد اسکویی برام جذاب بود. لحظه به لحظهی این قسمت رو لذت بردم. از مسیری
میلاد منشیپور رو از تپسی و رقابتشون با اسنپ میشناختم، برای همین برام جالب بود بیشتر دربارهاش بدونم. واقعیت اینه که هیچ چیز قابل توجهی برام نداشت، حتی یک جایی دربارهی رابطه کار و یکی از دوستیهاش گفت که اصلا به دلم ننشست، واقعا اگر
اولین کارگردان ایرانی که خیلی دوستش داشتم عباس کیارستمی بود، بعد امیرنادری بود، بعد هم فکر کنم بهرام بیضایی و