شاهین کره بادام زمینی

انتخاب فیلمم اینطوری شده که هر هفته در توییتر می‌نویسم بچه‌ها فیلم خوب چی ببینم، بالاخره یکی پیدا میشه یه فیلمی بگه، حالا اگر امتیازش بالای ۷ باشه می‌بینمش. این فیلم هم اینطوری انتخاب کردم، فقط واقعا نمی‌دونم چرا امتیازش بالای ۷ بود. فیلم خوبی بود در کل، دوستش داشتم ولی یک جاهایی خیلی فیلم هندی می‌شد، داستان فیلم رو از ابتدا می‌تونستم حدس بزنم، حتی آخر فیلم هم برام کاملا قابل حدس بود، حتی وسط فیلم گفتم احتمالا فیلم اینطوری تموم میشه. ولی داستان جذاب بود. شخصیت اصلی فیلم سندرم دان داشت، ولی به نظرم داستان درباره همه آدم‌ها صادق هست، ما همه باید رویایی برای زندگی داشته باشیم تا بتونیم به این زندگی یک معنایی بدیم، بعد به نظرم نیاز به آدم‌هایی داریم که دوستمون دارن، باهامون همراه و همدل هستند، مهم نیست این آدم‌ها خانواده باشن یا دوستانی که خودمون انتخاب‌شون کردیم، اینها بهمون اعتماد به نفس لازم رو میدن تا حس کنیم هر کاری شدنی هست و ما می‌تونیم انجامش بدیم.