محرمانه لس آنجلس
به نظرم فیلم جالبی بود، ماجرای سه تا پلیس با روحیات و بینش کاملا متفاوت که مجبور میشن در یک پرونده با هم همکاری کنند، نکته‌ای که برای من خیلی جذاب بود، این بود که من داشتم بزرگسالی این پلیس‌ها رو می‌دیدم ولی در فیلم خیلی خوب نشون میده چه عواملی در کودکی این پلیس‌ها باعث شده الان اینطوری باشن، نقش دوران کودکی رو نمیشه در آینده نادیده گرفت، من معتقدم آدم‌هایی که میگن گذشته، گذشته و باید فراموشش کرد، هیچی نفهمیدن، مگه میشه آدم گذشته‌ی خودش رو فراموش کنه، مگه میشه تاثیراتی که گذشته در شخصیت فرد و بینش اون گذاشته رو نادیده گرفت؟ آخر فیلم هم خیلی دوست داشتم، اینکه آدم ممکنه گاهی متوجه باشه، همیشه چیزی که فکر میکنه درست نیست و باید از بقیه‌ی روش‌ها هم استفاده کنه.