گزارش هفته‌ی دوم از چالش دوازده

نمی‌دونم معیارم برای چسبوندن برچسب خوب یا بد به هفته‌ها چه چیزهایی می‌تونه باشه. ولی چه با برچسب چه بدون برچسب داریم میریم جلو، حالم خیلی خوب نبود، دیگه حرفی برای گفتن باقی نمونده که درباره‌اش صحبت کنم درباره‌ی حال بدی که دارم، واقعیت اینه که این روزها حال هیچ کس خوب نیست. به زور فیلم نگاه می‌کنم، به زور کتاب می‌خونم، به زور سر کلاس حاضر میشم، به زور یه کارهایی می‌کنم که زمان زودتر بگذره، صبح‌ها لحظه‌شماری می‌کنم برای اینکه شب بشه و شب‌ها دوست دارم قرص بخورم که نفهمم چطوری میگذره و بیدار بشم ببینم صبح شده. هیچ چیزی درست سر جای خودش نیست، هیچ چیزی هم طبق هیچ برنامه‌ای درست پیش نمیره ولی میگذره با تمام این اوصاف و این گذشتن خیلی هم بد نیست.