روح
چند روزی بود که می‌دیدم همه در حال تماشای این انیمیشن هستن، با خودم گفتم وقتی چیزی اینقدر جالبه که همه می‌بینن احتمال باید فیلم خوبی باشه برای همین دیشب منم این فیلم رو دیدم. به نظرم انیمیشن‌ها یواش‌یواش خیلی دارن طبیعی میشن، واقعا لذت بردم، بیش‌تر محو فضاسازی و طراحی‌های این انیمیشن شدم تا محتواش. در کل فیلم خوب و دوست‌داشتنی بود و فکر می‌کنم فهمیدم دلیل اینکه آدم‌ها به این فیلم علاقه‌مند شدن چی بود. چند وقت پیش مطلب کوتاهی از یک کتاب درباره‌ی استعداد نوشتم که به شدت بهش اعتقاد دارم. چیزی به اسم استعداد وجود نداره، کسی از قبل هیچ توانایی خاصی نداره و به نظرم آدم‌ها صرفا با قرارگرفتن در موقعیت و شرایط خاصی که از نظر خانوادگی، اجتماعی، کشور و حتی شهری که در اون به دنیا اومده براشون به وجود اومده، دست به انتخاب‌هایی می‌زنن که زندگی‌شون رو تعریف می‌کنه، حالا ممکنه ما از شنیدن داستان زندگی بعضی‌ها بیش‌تر از داستان زندگی خودمون لذت ببریم، که البته به نظرم این درست نیست، ما همیشه از داستان زندگی خودمون لذت می‌بریم ولی چون حواسمون بهش نیست و داریم به داستان زندگی دیگران گوش می‌دیم یا تماشا می‌کنیم حس می‌کنیم اونا متفاوت از ما هستند و چقدر خوب و جذاب، گاهی هم دوست داریم جای اونا بودیم.
در دهه‌ی بیست تا سی زندگیم خیلی در لحظه زندگی کردم و احساس می‌کنم بهترین دوران زندگیم رو تجربه کردم، من همیشه دوست داشتم ابوالفضل باشم و این برام واقعا مهم بود، الانم هست. اگر احساس می‌کردم در این لحظه از زمان دلم می‌خواد در حال سفر باشم، فقط کافی بود سوار ماشین بشم و حرکت کنم، همین‌قدر ساده این کار را می‌کردم. یا اگر دوست داشتم کتابفروشی داشته باشم، تمام تلاش خودم رو می‌کردم و می‌ساختم و زمانیکه درگیر ساخت اون بودم، هیچ چیزی برام مهم نبود، اونقدر درگیر بودم که هیچ خبری رو دنبال نمی‌کردم به جز اخبار پیشرفت در راه‌اندازی کتابفروشی که خودم باید به اطلاع خودم می‌رسوندم. لحظاتی از زندگیم که درگیر ساختن بودم جزء بهترین دوران زندگی من هستند. متاسفانه این روزها موفقیت رو با پول و جایگاه‌های مصنوعی آدم‌ها می‌سنجن درحالیکه به نظرم این به شدت اشتباهه، من علاقه‌ی زیادی به شنیدن داستان زندگی آدم‌ها دارم، چون به نظرم مثل اثر انگشت کاملا منحصر به فرده و شنیدنی. نگاه فیلم رو به زندگی واقعا دوست دارم، پیشنهاد می‌کنم این فیلم رو حتما ببینید.