دانشگاه، قانون ۱۰،۱۰،۱۰

این ترم رسما دارم یک هفته در میون میرم دانشگاه، به خاطر شرایط کاری که داریم. خودم حس میکنم کافیه. همه‌ی کلاس‌های اصلیم روز چهارشنبه است، پنج تا کلاس دارم از ۸ صبح تا ۸ شب دانشگاه هستم. اینکه دارم حضوری میرم دانشگاه حس جالبی داره، هر چند برام سخت‌تر هم شده. این هفته سر یکی از کلاس‌ها درباره قانونی حرف زد که خیلی ازش خوشم اومد، قانون ۱۰،۱۰،۱۰ حتی یادم نیست قانون بود یا چی، هر چیزی که بود به نظرم خیلی درست اومد. اینکه برای انتخاب یک آدم به عنوان دوست یا شریک زندگی باید ۱۰ روز به هم فرصت بدیم ببینیم در کوتاه مدت از هم خوشمون میاد یا نه! اگر بعد از ۱۰ روز برای هم اونقدر جذاب بودیم و حرف برای گفتن داشتیم و علاقه داشتیم ادامه بدیم باید ۱۰ ماه دیگه به خودمون فرصت بدیم، بعد از ۱۰ ماه باز همین سوال رو بپرسیم که حاضریم برای ۱۰ سال دیگه در کنار این آدم باشیم یا نه؟ ما اصولا می‌پریم تو ۱۰ آخر حداقل من اینطوری هستم، وقتی یه چیزی می‌خوام دیگه می‌خوام، بیشتر میفته روی شانس و اقبال.