استیو
این فیلم رو به خاطر کیلین مورفی دیدم، فکر نمی‌‌کردم اینطوری باشه، فوق‌العاده فیلم عجیب و جالبی هست. درباره‌ی آدم‌های متفاوت نسبت به به خاطر خاطر شرایط و گذشته‌ای که داشتن و تلاش برای ساختن یک زندگی بهتر در آینده. من سر دوراهی زندگیم در حوزه روانشناسی فهمیدم دوست دارم درمانگر باشم، واقعا حس می‌کنم طاقت و تحمل شنیدن و حل مشکلات دیگران رو ندارم. یعنی اگر به طرف داره ۱۰ واحد فشار میاد بابت یک درد، اگر برای من فقط تعریف کنه به من حداقل ۲۰ واحد فشار میاد، این علاوه بر فشاری هست که به خاطر مشکلات و چالش‌های خودم تحمل می‌کنم و به راحتی از ذهنم نمیره، احتمالا خودم باید ساعت‌ها وقت بگذارم، پیش تراپیست برم تا اثرش یکم از بین بره، حالا کمک کردن و به صورت مداوم در معرض چنین شرایطی بودن دیگه هیچی، دمشون گرم، من نمی‌تونم. در کل اینم سر بسته بگم که فیلم‌های بهتری هم برای دیدن می‌تونید انتخاب کنید.