سرآشپز

اول فیلم رو دیدم بعد یادم اومد در گذشته این فیلم رو دیده بودم و فراموش کرده بودم. ولی واقعا ارزشش رو داشت یکبار دیگه ببینمش، اونم با لیلی، چقدر خندیدیم دوتایی. من همیشه از بچگی معتقد بودم داشتن یک کسب‌و‌کار یک نفره بهتر از اینه که آدم برای کسی کار کنه، حداقل داره رویای خودش رو هر چند کوچیک محقق می‌کنه. می‌تونه هر کاری که دوست داره بکنه و کسی نمی‌تونه بهش بگه چرا این کار رو کردی؟ مهم نیست آدم اشتباه کنه، مهم اینه آدم کاری که دوست داره رو انجام بده و از طرفی ارتباطش با پسرش برام فوق‌العاده بود، اینکه بچه‌اش چه انتظاری از پدرش داشت، اونقدر بزرگ نبود ولی برای اون بچه خیلی بزرگ بود، گاهی فراموش می‌کنیم چقدر بعضی از کارهای ساده و کوچیک تاثیرات عمیقی روی آدم‌ها می‌گذاره.

نوشتن یک دیدگاه