اگر می‌خواهید یک سخنرانی جذاب برگزار کنید، لازم است پیش از شروع آن، طرحی برای پایانش در ذهن داشته باشید. به‌گونه‌ای که بعد از اینکه مخاطبان سالن را ترک کردند یا به صفحه اینترنتی بعدی رفتند، برای روش‌های جدید فکر کردن یا عمل کردن به کاری، برانگیخته شده باشند. به عبارت دیگر هدف شما باید پدید آوردن یک فکر الهام‌بخش در ذهن مخاطبان باشد.

انتخاب یک موضوع، نیاز به یک درون‌نگری ژرف دارد. هرچند روایت داستان محور اصلی هر سخنرانی است، اما سؤالاتی نظیر: «جالب‌ترین داستانی که می‌توانم بگویم چیست؟» نادرست است. درعوض، با پرسیدن سؤال‌های خودیابی شروع کنید: «بزرگ‌ترین درسی که من تا به حال آموخته‌ام چیست؟»، «بیشترین شادی‌ای که من تا به حال تجربه کرده‌ام چه بوده است؟»، «بیشترین ناراحتی؟»، «هدف زندگی من چیست و چطور می‌توانم دیگران را در راه تحقق اهدافم با خود همراه سازم؟»

به‌محض اینکه موضوع اصلی سخنرانی خود را یافتید، برعکس عمل کنید و روایتی خواننده‌محور طراحی کنید، که دارای لایه‌هایی از داستان و حقیقت باشد. تصور کنید قرار است بزرگ‌ترین درسی را که تا به حال آموخته‌اید، به دیگران آموزش دهید. به مخاطبان بگویید که چگونه و چه زمانی آن را یاد گرفتید و مهم‌تر از همه اینکه از چه کسی این درس را آموخته‌اید. چرا که اغلب داستان‌های الهام‌بخش، شخص دیگری را در جایگاه قهرمان قرار می‌دهند. همین‌طور که سخرانی خود را می‌پرورانید، نقش یک شنونده شکاک را نیز ایفا کنید که مدام می‌پرسد: «خب که چه؟ و به من چه ربطی دارد؟»

برای تأثیرگذاری بیشتر بر روی مخاطبان، به ایجاد ارتباط عاطفی با آنها بپردازید. لازم است بدانید که انسان‌ها چهار نیاز اساسی عمیق دارند. البته این چهار نیاز زمانی خود را نشان می‌دهند که پیش از آن، نیاز به سلامت روانی و امنیت جسمی برطرف شده باشد.

هنگامی که پیام منسجم خود را تعیین کردید، لازم است به‌گونه‌ای بیانش کنید که مخاطب نتواند آن را فراموش کند. فصل آینده به شما نشان می‌دهد که چگونه موضوع محوری خود را به پیام تبدیل کنید. پیامی که در ذهن مخاطب حک شود.