تایتانیک
یک سری فیلم‌ها هست که همه دیدن، ولی من ندیدم. تایتانیک هم از جمله‌ی اون فیلم‌ها بود. نمی‌دونم واقعا چرا تا حالا ندیدمش، ولی یادمه خیلی رفتم سمتش که ببینم و ندیدم. دیشب دیگه دل رو زدم به دریا و گفتم الان وقتشه و شروع کردم به دیدنش. اینکه کلیات داستان فیلم واقعی بود برام خیلی غم‌انگیز بود. یعنی کشتی تایتانیک در عالم واقعیت وجود داشته و با کوه یخ برخورد کرده و غرق شده و چقدر حیف واقعا. ولی صرف نظر از این داستان، خود فیلم جالب بود، به خصوص که بیشتر از ۲۰ سال پیش ساخته شده بود. در این فیلم دو مدل سبک زندگی رو نشون میده، سطح اول و سطح سوم، به نظرم سطح دوم هم بد نبود نشون می‌دادن، من خودم همیشه دوست دارم شبیه سطح دوم باشم، چون از سطح اول و اون سبک زندگی حالم بهم می‌خوره، سطل سوم هم حس می‌کنم دوست ندارم، چون چیزای بیشتری می‌خوام. به نظرم سطح دوم مصداق به اندازه‌ی کافی هست. در کل خوشحالم که بالاخره دیدمش!