یکی از بهترین سریال‌هایی بوده که تا حالا دیدم، به خصوص انیمیشن، یکی از دلایلش اینه که خیلی شخصیت بوجک شبیه منه، یعنی خیلی باهاش همزادپنداری می‌کنم. منم خیلی توی زندگیم شکست می‌خورم، خیلی بلد نیستم حرف دلم رو درست به آدم‌های اطرافم بزنم، واکنش‌هام
فیلم بدی نبود، ولی اگر نبینیدش هم چیزی رو از دست نمیدید. برای من اونقدر جالب نبود که بخوام چیز زیادی درباره‌اش بنویسم. [eltdf_button size="medium" type="" text="IMDb" custom_class="" icon_pack="font_awesome" fa_icon="" link="https://www.imdb.com/title/tt2278388/?pf_rd_m=A2FGELUUNOQJNL&pf_rd_p=e31d89dd-322d-4646-8962-327b42fe94b1&pf_rd_r=GZ0M2VEK8CHVRW6KHMWH&pf_rd_s=center-1&pf_rd_t=15506&pf_rd_i=top?ref_=ext_shr_lnk" target="_blank" color="" hover_color="" background_color="#000000" hover_background_color="" border_color="#000000" hover_border_color="" font_size="" font_weight="" margin=""]
فیلم خیلی ساده و پیچیده‌ای بود، دوستش داشتم، به نظرم فیلم‌های قدیمی از نظر محتوا با فیلم‌های امروزی قابل مقایسه هم نیستند، دیگه کمتر به فیلم‌نامه‌های خوب ممکنه برسیم. ولی واقعا برام جذاب بود نفر یک روز تصمیم بگیره دیگه به صورت ارادی حرف نزنه،
فیلم خیلی عجیبی بود، سه ساعت فیلم، انتظار داشتم یک روایت ساده از یک داستان باشه، ولی به نظرم این طوری نبود، روایت بخش‌هایی از زندگی چند دوست بود که به نظرم خیلی فوق‌العاده به نمایش گذاشته شده بود، من واقعا مجذوب فیلم شدم و
فیلم جالبی بود، مطمئن بودم بازیگر اصلی فیلم رو در خیلی از فیلم‌ها دیده بودم ولی حوصله‌ام نیومد برم ببینم دقیقا در کدوم فیلم‌ها دیده بودم. هیچ وقت آدم‌های نژادپرست رو درک نکردم. البته بعضی‌هاشون مثل شخصیت اصلی این فیلم دلیلش خیلی برام جالب بود.
تا امروز فیلم به این کوتاهی ندیده بودم، واقعا جالب بود، یک فیلم صامت خیلی خوب، به خصوص برای من که همیشه دوست دارم در یک زمان حداقل در چند کار موفق باشم. دوستش داشتم واقعا. [eltdf_button size="medium" type="" text="IMDb" custom_class="" icon_pack="font_awesome" fa_icon="" link="https://www.imdb.com/title/tt0015324/?pf_rd_m=A2FGELUUNOQJNL&pf_rd_p=e31d89dd-322d-4646-8962-327b42fe94b1&pf_rd_r=Z5VM7EBTQTQFZRXBYY9W&pf_rd_s=center-1&pf_rd_t=15506&pf_rd_i=top?ref_=ext_shr_lnk" target="_blank" color=""
جدیدا خیلی از فیلم‌های آرژانتینی خوشم اومده، این فیلم واقعا برام جذاب بود. حس می‌کنم این دومین فیلم آرژانتینی بود که می‌دیدم. یکی از داستان‌ها رو عاشقش شدم، دقیقا من بودم. همیشه به ناعدالتی‌های اجتماعی اعتراض داشتم، این موضوع گاهی باعث رنجش خاطر دوستان و
فیلم بسیار عجیبی بود، انتظار چنین فیلمی رو نداشتم، خیلی دوستش داشتم، این فیلم از عمق بسیار زیادی برخوردار بود. آدم همیشه باید یک چیزی برای ادامه دادن و زندگی کردن داشته باشه. نمی‌دونم اسمش رو میشه چی گذاشت، یک هدف مقدس؟ رسالت! یا ستاره‌ی
از اون دسته از فیلم‌های قدیمی بود که عاشقی رو با یک گروه مافیایی ادغام کرده بود. همیشه به نظرم ترکیب اون دو تا جواب میده، البته مهمه چطوری داستان رو روایت می‌کنی. من همیشه برام سوال بود چطوری مردم زور رو می‌پذیرند، اون هم
اینم یک فیلم فوق‌العاده‌ی دیگه، فیلم‌های ژاپنی رو به خاطر محتوای خیلی خوبشون واقعا دوست دارم. موضوع این فیلم در واقعا خانواده بود. یکی از ترس‌های همیشگی من برای مهاجرت. می‌دونید همیشه از نبودن و دیر رسیدن متنفر بودم. وقتی بچه بودم همیشه تو زندگی