هرکسی دارای طلای درونی است. این طلا خلق نمی‌شود بلکه در درون ما نهفته است تا کشف شود. هنگامی که از طلا به این صورت صحبت می‌کنم، متن صحبت و کلام من درباره خدا نیز هست. هر دوی این‌ها راه‌های بیان اسرار هستند. هنگامی که در زندگی چشم ما به روی فرصتی جدید باز می‌شود، اغلب برای اولین بار آن را در اشخاص دیگر می‌بینیم. در این هنگام، بخشی از وجود ما که تاکنون پنهان و مخفی بوده در حال بروز و ظهور است اما به‌صورت مستقیم از ناخودآگاه به آگاهی ما وارد نمی‌شود بلکه ازطریق میانجی یا میزبانی سفر می‌کند. هنگامی که ما طلای خود را بر کسی فرافکنی می‌کنیم، ناگهان مجذوب آن شخص می‌شویم. اولین اشاره ضمنی این امر، هنگامی است که شخص دیگر درنظر ما چنان برجسته و مهم به‌نظر می‌رسد که در تاریکی می‌درخشد. این نشانه‌ای قطعی است از این که چیزی در درون ما در حال تغییر است و ما در حال فرافکنی طلای درون خود به شخص دیگری هستیم. وقتی ما ویژگی‌هایی را که به شخص دیگر نسبت می‌دهیم می‌بینیم، در حقیقت عمق و محتوای درون خود را درمی‌یابیم. طلای ما ابتدا از ما به‌سوی آن‌ها می‌رود اما سرانجام به‌سوی ما بازمی‌گردد. فرافکنی طلای درون، بهترین فرصت را برای ارتقاء آگاهی در اختیار ما قرار می‌دهد.