بهم سلام بده!

در یک دوره‌ی آموزشی شرکت کردم که هر سه نفر تحت آموزش یک استاد هستیم، وقتی رسیدم به محل آموزش، دیدم یکی از بچه‌ها که جلسه‌ی دومش بود خیلی ناراحت و غمگین بود، در حدی که می‌شد احساس کرد، یکم بعد قراره گریه کنه، بهش گفتم چی شده؟ گفت از خودم راضی نیستم، استادم گفته ازت انتظار داشتم خیلی بهتر باشی. زدم روی شونه‌اش و بهش گفتم هیچ وقت اجازه نده یکی بهت احساس گناه منتقل می‌کنه، اونم وقتی تو داری تمام تلاش خودت رو می‌کنی، به نظرم استاد خوبی نداری، چون انتظارش از آدمی که جلسه‌ی دومشه منطقی نیست، یهو استادش اومد، دستش رو گرفت، داشت می‌بردش یک طرف که احتمالا بازم تخریبش کنه، هنوز یک قدم بر نداشته بود که برگشت، چشم تو چشم من شد، بهم گفت وقتی استاد می‌بینی بهش سلام کن، منم بهش گفتم همونطور که من وظیفه دارم به یک استاد سلام بدم، اونم وظیفه داره جواب من رو بده، نه اینکه سرش رو تکون بده، من بهتون سلام دادم، ولی جوابی نشنیدم که بخوام دوباره سلام بدم، عصبانی شد، رفت، تا آخر روز بارها از جلوی من رد شد که ببینه بهش سلام میدم یا نه، ولی من اصلا بهش اهمیت نمی‌دادم. به نظرم استاد واقعی کسی هست که دنیاش خیلی بزرگ‌تر از این حرف‌ها باشه، خیلی خوشحالم که استاد فوق‌العاده خوبی گیرم اومده.