بیا و بنگر

نمی‌دونم فیلم «فهرست شیندلر» یا «پیانیست» را دیدید یا نه، این فیلم به همون اندازه حتی شاید بیش‌تر غم‌انگیز و سخته، تا فیلم تمام شد، روحم تیکه‌تیکه شده بود. گاهی با خودمون می‌گیم چرا ما باید ایران به دنیا میومدیم، بعد این فیلم‌ها رو می‌بینیم با خودمون می‌گیم خوب شد جنگ‌جهانی اول و دوم اروپا به دنیا نیومدیم. واقعا درک نمی‌کنم یک عده چی تو مغزشون کرده بودن که اینطوری راحت آدم می‌کشتن، یعنی هر طوری فکر می‌کنم نمی‌تونم درک کنم. حالا اگر در میدان جنگ آدم می‌کشتن باز آدم می‌گفت در میدان جنگ آدم کشتن، هر چند اونم دردآور و غلطه، ولی چطوری وارد یک روستا می‌شدند و مردم رو در یک فضای سربسته‌ حبس می‌کردند، اونم با بچه‌ها، حتی نوزاد! بعد هم اونا رو زنده زنده می‌سوزوندن و می‌خندیدن، یعنی اگر تو مغزشون کاه‌گِل هم بود نباید چنین کارهایی می‌کردند.

آدم از زمان خلقت تا امروز هر چی که کشیده به نظرم از دست سیاست‌مداران بوده، کاش می‌شد یک روز همشون رو ریخت توی دریا، این خط‌های مسخره‌ی فرضی که روی زمین کشیدن هم پاک کنیم و مسالمت‌آمیز کنار هم زندگی کنیم.

 

IMDb