خیلی دوست دارم یک میز این شکلی داشته باشم!
از عید هر بار علی رو دیدم بهم گفته دوست داره یک میز برای خودش بسازه و مدام عکس‌های متفاوت از میزهای مختلف رو بهم نشون می‌داد، تا اینکه دفعه‌ی قبلی بهش گفتم کاری نداره می‌خوای با هم بسازیمش، خیلی خوشحال شد و قرار شد دفعه‌ی بعدی که اومدم ساختن میز رو شروع کنیم. منم به محض رسیدن بهش زنگ زدم و گفتم پاشو بریم شروع کنیم. روز اول فقط عکس‌های مختلف میز رو دیدیم تا اینکه ابعاد و ساختار کلی اون رو درآوردیم، بعدش با یک جوشکار صحبت کردیم تا پایه‌های میز رو بسازه، بعدش همزمان رفتیم نجاری، دنبال نجار خوب گشتن خیلی سخت بود، همه MDF کار بودن و این قطعا به کار آسیب می‌زد، بعد از جوشکاری پایه‌ها رو بردیم برای رنگ کوره‌ای مشکلی مات و آقای بیات رو پیدا کردیم، یکی از بهترین نجارهای شهر، بهم گفته بودن خیلی اعصاب نداره ولی به نظرم بیشتر دوست داره حرف بزنه و از هم صحبتی با آدم‌ها و حرف زدن درباره‌ی کار و تخصصش خیلی براش لذت بخشه، ما چندین بار رفتیم دیدیمش، ساختن میز با چوب خیلی گرون بود و تصمیم گرفتیم از روکش چوب استفاده کنیم، روکش راش ترکی، من دوستش داشتم، بعد از دو هفته آماده کرد و من از نتیجه‌ی کار راضی بودم، حالا پایه میز آماده بود و روی میز هم حاضر بود و فقط باید رنگ می‌کردیم، آدرس یکی از بهترین رنگ‌کارهای شهر رو پیدا کردیم و رفتیم کارگاهش، اصلا جذاب‌ترین قسمت ماجرا رفتن در کارگاه‌های مختلف بود، کلی باهاش گپ زدیم، رنگ خودمون رو انتخاب کردیم و حالا منتظریم تا میز آماده بشه، فکر می‌کنم هفته‌ی بعد تحویل بگیریمش. تجربه‌ی دوست‌داشتنی بود.