مزایای گوشه‌گیر بودن
دنبال فیلم‌های روانشناسی بودم که رسیدم به این فیلم. موضوع فیلم رو دوست داشتم. همیشه برام سوال بود چرا آدم‌های خوب، آدم‌های اشتباهی رو برای دوست داشتن انتخاب می‌کنند! چرا هر وقت یکی رو دوست داریم اون یکی دیگه رو دوست داره، شاید بخشی از جوابش این باشه که ما حرف‌مون رو درست نمی‌زنیم، یا اصلا خیلی از وقت‌ها نمی‌زنیم. چند وقت پیش یادمه دوستم دچار شکست عشقی شده بود. بهش گفتم چرا ناراحتی؟ چرا افسرده شدی، گفت کسی که بهش علاقه داشتم رفت با یکی دیگه دوست شد، ما زوج خوبی می‌شدیم، بهش گفتم تو این مدت بهش گفته بودی؟ گفت نه! نمی‌دونم چرا ما انتظار داریم دیگران خودشون بفهمند که ما دوست‌شون داریم؟ هر چند خیلی وقت‌ها اگر هم بگیم باز ممکنه با جوابی که دوست داریم مواجه نشیم ولی حداقل به نظرم بهش گفتیم چه احساسی بهش داریم.