خیلی وقت بود انیمیشن به این جذابی ندیده بودم. چقدر تصویرسازی‌های جذابی داشت. از همون لحظه‌ی اول شروع فیلم من مجذوب شخصیت‌‌پردازی‌هاش شدم. به نظرم اصلا جای حرف نداره، باید نشست و تماشاش کرد. چقدر موسیقی فوق‌العاده‌ای هم داشت در کنار داستان زیبای فیلم. لذت
به نظرم آدم هر چی تکرار کنه که اگه دنبال فیلم خوب هستید برید فیلم‌های قبل از ۲۰۰۰ رو ببینید کم گفته، هر چی هم برید عقب‌تر بهتر، زیباتر و پرمغزتر، این فیلم هم نمیشه دیدش و عاشقش نشد، فوق‌العاده بود، خیلی خوشحال شدم این
به نظر من جنگ رو از هر زاویه‌ای بهش نگاه کنی چیزی جز کثافت نمی‌تونی توش پیدا کنی. شروع فیلم رو خیلی دوست داشتم، دانش‌آموزان پشت میزهاشون در مدرسه نشستن و معلم در حال بازی با احساساتشون و جوگیرکردنشون برای رفتن به میدون جنگه، این
من واقعا عاشق فیلم‌های قدیمی هستم. آدم باورش نمیشه این فیلم رو حدودا ۷۰ سال پیش ساختن، فوق‌العاده بود داستانش، حتی فیلمبرداری و تدوین و همه چیزش عالی بود. دیشب تلویزیون یک فیلم هندی جدید داشت پخش می‌کرد اینقدر بازی‌ها مصنوعی و مزخرف بود آدم
قرار بود تابستون امسال هفته‌ای یک فیلم ببینم، این هفته‌ی آخر باید خودم رو می‌رسوندم، برای همین فیلم پسر زیبا رو انتخاب کردم، خیلی فیلم روی اعصابی بود، به نظرم خوب در نیومده بود، موضوع خوب بود ولی واقعا بازی‌ها جالب نبود، اصلا شبیه یک
امروز یکی از بچه‌ها پیشنهاد داد این فیلم رو ببینم، منم اومدم این فیلم رو با لیلی ببینم، دیدم اصلا به گروه سنیش نمی‌خوره، اومدم تنهایی ببینم، گفت بابا من این رو هشت بار دیدم، من ترکیدم از خنده، بعد نشستیم با هم دوتایی نگاهش
امروز احساس کردم خیلی وقته فیلم ندیدم، تصمیم گرفتم یک فیلم ببینم، رفتم IMDb رو باز کردم دیدم این فیلم اومده جزء ۲۵۰ فیلم برتر، گفتم آخ جون، همین خوبه، رفتم خونه با لیلی شروع کردم به دیدنش، خیلی باهاش ارتباط برقرار نکرد چون وسطش
این فیلم ساخته‌ی سال ۱۹۰۲ هست، یعنی اگر می‌خواهید این فیلم رو قضاوت کنید باید بیش از یک قرن به عقب برگردید، این فیلم ساخته‌ی ژرژ ملی‌یس هست، یک جورایی اولین فیلم علمی-تخیلی تاریخ سینماست. [eltdf_button size="medium" type="" text="IMDb" custom_class="" icon_pack="font_awesome" fa_icon="" link="https://www.imdb.com/title/tt0000417/?ref_=ext_shr_lnk" target="_blank" color="" hover_color=""
برای کلاس بداهه و خلاقیت دوره‌ی بازیگری باید کتاب شاهزاده و گدا رو می‌خوندیم، من همزمان که کتاب رو می‌خوندم این فیلم هم می‌دیدم، آخرش پشیمون شدم که چرا این فیلم رو دیدم، کارگردان خیلی توی رمان دست برده بود، کلیات همون بود ولی جزئیات
اون قبلی رو خیلی بیشتر دوست داشتم، چون در این قسمت مرتیکه‌ی احمق داره به ایران حمله می‌کنه، جالب اینه مثل فیلم‌های جنگی بود که ما درباره‌ی جنگ خودمون می‌ساختیم، اصولا عراقی‌ها یک سری آدم دست و پا چلفتی بودن و فقط نگاه می‌کردن که