شمشیرهای ضربدری
برای کلاس بداهه و خلاقیت دوره‌ی بازیگری باید کتاب شاهزاده و گدا رو می‌خوندیم، من همزمان که کتاب رو می‌خوندم این فیلم هم می‌دیدم، آخرش پشیمون شدم که چرا این فیلم رو دیدم، کارگردان خیلی توی رمان دست برده بود، کلیات همون بود ولی جزئیات
تاپ گان: ماوریک
اون قبلی رو خیلی بیشتر دوست داشتم، چون در این قسمت مرتیکه‌ی احمق داره به ایران حمله می‌کنه، جالب اینه مثل فیلم‌های جنگی بود که ما درباره‌ی جنگ خودمون می‌ساختیم، اصولا عراقی‌ها یک سری آدم دست و پا چلفتی بودن و فقط نگاه می‌کردن که
همه چیز، همه جا، به یکباره
درباره‌ی کارگردان فیلم من تحقیق نکردم، ولی می‌تونم بگم به شدت آدم خلاق و فیلم ببینی هست، چرا؟ چون این فیلم ترکیبی از راتاتویی، عمو گجت، اینسپشن، فیلم‌های جکی‌چان، کارتن بیبی باس، البته ایشون دونات رو خیلی بیشتر دوست داشته قطعا، فیلم‌های هندی، فیلم‌های بی‌تربیتی
دیو و دلبر
دیشب نشستیم با لیلی دیو و دلبر رو دیدیم و کلی خندیدیم، به خصوص قسمت قوری و فنجونش، خدایی داستان‌های قدیمی چقدر فوق‌العاده و جذاب بودن، چرا دیگه داستان به این زیبایی و جذابی نداریم؟ [eltdf_button size="medium" type="" text="IMDb" custom_class="" icon_pack="font_awesome" fa_icon="" link="https://www.imdb.com/title/tt0101414/?pf_rd_m=A2FGELUUNOQJNL&pf_rd_p=1a264172-ae11-42e4-8ef7-7fed1973bb8f&pf_rd_r=NDZKSFBTY1HBZEFVE59N&pf_rd_s=center-1&pf_rd_t=15506&pf_rd_i=top?ref_=ext_shr_lnk" target="_blank" color="" hover_color=""
خدمتکار
من خیلی فیلم‌هایی که مربوط به سیاه‌پوستان آمریکاست رو دوست دارم، برام خیلی عجیبه چنین طرز تفکر و بینش احمقانه‌ای بین آمریکایی‌ها وجود داشته. داستان این فیلم واقعا فوق‌العاده است، بخش‌هایی از فیلم که کارگردان روی استعدادها و توانمندی‌های ویژه‌ی سیاه‌پوست‌ها تمرکز می‌کنه واقعا
علاءالدین
من همیشه داستان علاءالدین رو دوست داشتم، البته خیلی وقت بود یادم رفته بود، شایدم این اون نبود یا اون این نبود ولی هر چی بود خیلی خوش ساخت بود، واقعا دوستش داشتم. آدم همیشه خیلی بهتره که خودش باشه تا کسی که نیست و
ماجرای نیمروز
واقعا فیلم فوق‌العاده‌ای بود، جالب اینه کل فیلم درباره‌ی حدودا ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه‌ی زندگی کلانتر یک شهره. واقعا کنش و واکنش‌هایی که در فیلم شاهدش هستیم فوق‌العاده است، خیلی از صحنه‌ها را شاید در زندگی واقعی‌مون هم احساسش کرده باشیم. خیلی خوشحالم که این
سربازهای یک چشم
این فیلم رو یکی از اساتید کلاس بازیگری گفت ببینیم، تنها فیلمی که مارلون براندو خودش کارگردانی کرده، فیلم قشنگی بود، هر چند داستانش می‌تونست خیلی جذاب‌تر باشه، برای من آنچنان راستش داستان تاثیرگذاری نبود، ولی فیلم خوبی بود، کلا از این سبک رفاقت‌ها خوشم
آوای موسیقی / اشک‌ها و لبخند‌ها
راستش قرار نبود دیگه در این فصل فیلم جدیدی ببینم ولی چند وقتی بود این صفحه‌ی IMDb این فیلم رو در مرورگر لپ‌تاپم باز کرده بودم و روی اعصابم بود، گفتم امروز من که درس‌خون نیستم، بشینم این رو لااقل ببینم، اینطوری اگر فردا امتحان
تاپ گان
راستش قرار نبود این فیلم رو ببینم، می‌خواستم یه فیلم دیگه رو ببینم ولی دیدم چند سال پیش یک فیلم دیگه با همین عنوان ساخته شده، برای همین تصمیم گرفتم اول این رو ببینم، از اونجایی که هواپیما توش داشت قطعا برام فوق‌العاده جذاب بود،