خیلی وقت بود دوست داشتم این فیلم رو ببینم ولی نمی‌دونم چرا فرصت نمی‌شد و مدام فیلم‌های دیگه در اولویت قرار می‌گرفت، جالب این بود برای من که یکی از قشنگ‌ترین دیالوگ‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی شنیده بودم و حتی خودمم ازش استفاده می‌کردم برای
خیلی وقت بود یک فیلم خوب اینطوری ندیده بودم، برام جالب بود که اپل هم استدیو فیلم‌سازی زده و فیلم تولید می‌کنه و اینم یکی از محصولاتش بود. یک فیلم کوتاه ۳۰ دقیقه‌ای فوق العاده درباره‌ی زندگی. توصیه می‌کنم حتما این فیلم رو ببینید. این
وقتی یکی از تسک‌های زندگیم تموم میشه خیلی احساس خوبی بهم دست میده. باوجودیکه اصلا تسک جدی نبود ولی خب انجامش دادم. بیشتر به خاطر علی این فیلم رو دیدم، برای من جالب بود ببینم از چه چیز این فیلم خوشش اومده. برای من هم
نمی‌دونم این فیلم چقدر زندگینامه‌ی خود امینم بود، ولی واقعا دوست نداشتم جای اون بودم. اصولا هر وقت یک فیلم زندگینامه می‌بینم بدم نمیاد جای شخصیت اصلی فیلم باشم ولی اینبار واقعا فرق داشت و خوشحال بودم. نه اینکه سبک زندگیش رو دوست نداشته باشم،
عمه پالی برای من یکی از کاراکترهای جذاب این سریال است. یک زن مستقل، باهوش، شجاع، جسور و
بچه که بودم از قارچ متنفر بودم، نمی‌دونم دقیقا چرا. ولی خب همیشه یک پیش زمینه‌ی بدی ازش داشتم. حتی یادمه یکبار تو پژوهش‌سرا که رفته بودم، دیدم یکی از اساتید نیست، پرسیدم چی شده؟ گفت قارچ پرورش داده کل صورتش رو گرفته، شانس آورده
دیشب تصمیم گرفتم یک فیلم ببینم، سایت‌های معرفی فیلم و IMDb رو بالا و پایین کردم تا رسیدم به این فیلم. بعد شروع کردم به تماشای فیلم، چند لحظه بعد دیدم لیلی کنارم دراز کشیده، بهش گفتم داری چه کار می‌کنی؟ گفت دارم فیلم می‌بینم،
دنبال فیلم‌های روانشناسی بودم که رسیدم به این فیلم. موضوع فیلم رو دوست داشتم. همیشه برام سوال بود چرا آدم‌های خوب، آدم‌های اشتباهی رو برای دوست داشتن انتخاب می‌کنند! چرا هر وقت یکی رو دوست داریم اون یکی دیگه رو دوست داره، شاید بخشی از
اونقدر فصل قبلی پرهیجان تموم شد که این فصل رو سریع شروع کردم. حس کردم نصف ماجرا موند، یکی از سوالاتی که در این فصل برام پیش اومده اینه که چرا مافیا چوب کبریت می‌گذارند گوشه‌ی لبشون و نوشخوار می‌کنند، این رو در فیلم پدرخوانده
