این کتاب رو از یک دوست هدیه گرفته بودم و احساس کردم دوستش ندارم، نمی‌دونم چی شد که چند روز پیش از بین تمام کتاب‌هایی که داشتم دوباره پیداش کردم و چند صفحه‌ی اولش رو خوندم و خیلی خوشحال شدم، می‌خواستم همزمان ماشین بابا رو

به نظرم این کتاب قدیمی اومد، یعنی محتوای این کتاب برای کسی که مثلا در سال ۲۰۰۵ زندگی می‌کنه خیلی بی‌نظیر و عجیب و حتی دور از ذهن شاید بیاد ولی برای من که دارم در سال ۲۰۲۲ زندگی نمی‌کنم به نظرم خیلی عادی اومد.

من عاشق روانشناسی هستم، دوست دارم بعد از تموم کردن خلبانی با تمرکز بیشتری دنبالش کنم. کتاب روانشناسی اجتماعی کاربردی هم برای همین خوندم. خیلی عجیبه که وسط اون همه درس خلبانی بیام کتاب‌های روانشناسی بخونم. روانشناسی اجتماعی رو دوست دارم، می‌تونه در جامعه خیلی

امسال به شدت علاقه‌مند شدم یکم بیشتر درباره‌ی زبان فارسی یاد بگیرم. در اینترنت یکم جست‌و‌جو کردم و یک لیست پنج، شش کتابی پیدا کردم، از جمله همین کتاب. کتاب قبلی که خوندم اصول شکسته‌نویسی بود. این کتاب سه قسمت اصلی داره، فصل اول: کلیات

به نظرم فرق بین مشاور و مربی (Coach)، در اینه که مربی تا جای ممکنه نصیحت نمی‌کنه، راهکار نمیده و

من ست گودین رو با کتاب مهره‌ی حیاتی شناختم، یک کتاب فوق‌العاده و بی‌نظیر که اگر هنوز موفق به خوندنش نشدید توصیه می‌کنم حتما این کار رو انجام بدید. به جرئت میگم بهترین کتابی هست که تا حالا در زمینه‌ی توسعه‌ی فردی خوندم. این کتابش

چند وقتی میشه که گیر دادم به نوشتن و ویرایش، مدام دنبال اینم که چه چیزی درسته و چه چیزی اشتباه و سلیقه، تا اینجا که فهمیدم کلا سلیقه است. البته کتاب اصول شکسته‌نویسی علی صلح‌جو دنبال این بود که دلایل منطقی و علمی برای

این کتاب واقعا فوق‌العاده بود، خیلی ازش یاد گرفتم، هرچند به نظرم توضیحات اضافه هم زیاد داده بود. یاد خودم افتادم که وقتی حس می‌کنم ممکنه یکی رو دیگه نبینم سعی می‌کنم هر چی اطلاعات در مغزم دارم رو بهش منتقل کنم. حتی وقتی ازش