مسیر شغلی
راستش مدتی هست با خودم درگیر شدم سر مسئله‌ی شغل، برای همین این کتاب رو خریدم، احساسم این بود خیلی می‌تونه بهم کمک کنه، ولی واقعا این طور نبود، یعنی چیز خاصی بهم اضافه نکرد، یه جوری درباره‌ی کتاب نوشته بودن احساسم این بود قراره
گزارش هفته‌ی هفتم از چالش دوازده
هفته‌ی خیلی عجیبی بود، یه جورایی فصل بهار رو به نیمه رسوندم و وارد نیمه‌ی دوم بهار شدم، راضی نیستم خیلی از خودم، می‌تونستم خیلی بهتر از این حرف‌ها باشم، ولی خب، بد هم نبود، این هفته مجبور بودم در کنار خانواده باشم. ذهنم درست
هفته‌ی هفتم: پاشو خجالت بکش!
بیشتر از یک هفته شد که حوصله‌ی هیچ کاری نداشتم، می‌خواستم این هفته حداقل چند تا کار رو شروع کنم ولی باز هم به خودم می‌گفتم بی‌خیال، تا اینکه سه‌شنبه با خودم گفتم پاشو خجالت بکش، نصف هفته رفت، پادکست طبقه‌ی ۱۶ رو به پیشنهاد
وکیل مدافع شیطان
دیشب دوباره تست MBTI رو دادم، دیدم یکی از حروف شخصیت قبلیم عوض شده بود، اینبار ENTP شده بودم، خدایی هم از قبلی خوشم نمیومد، احساسم اینه آدم‌ها تغییر می‌کنند. بگذریم، جایی از توضیحاتی که نوشته بود به این اشاره می‌کرد که شما مثل وکیل
ابن مشغله
یکی از خوشحالی‌های من در زندگی آشنایی با کتاب‌های این مرد بزرگ است. کتاب ابن مشغله یک جورایی بخشی از زندگی‌نامه‌ی کاری نادر ابراهیمی است. اینکه چطوری از این شاخه به اون شاخه می‌پریده، اینکه نگاهش به پول و شغل و حتی زندگی چطوری بوده!
ای ناخدا، ناخدای من!
هر وقت اسم معلم میاد، امکان نداره یاد آقای کیتینگ نیفتم در فیلم انجمن شاعران مرده، این فیلم از بی‌نظیر یه چیزی فراتر بود به نظر من. دوست ندارم هیچ دیالوگی از این فیلم رو بنویسم، چون اعتقاد دارم باید این فیلم رو بارها و
مهره‌ی حیاتی
یکی از فوق‌العاده‌ترین کتاب‌هایی که تا امروز خوندم بدون شک این کتاب بوده، جالب اینجاست که این کتاب رو واقعا در زمان درستی که بهش نیاز داشتم خوندم، این کتاب رو علی آجودانیان در سفری که اوایل سال گذشته به اصفهان داشتم بهم معرفی کرد
شگفت‌انگیزها
از فیلم‌های ابرقهرمانی خوشم نمیاد، موضوع فیلم برای من خیلی تکراری بود، ولی خوش ساخت بود، دیدنش برام جالب بود. به نظرم دنیا با کمبود داستان مواجه شده، شایدم به جای نویسنده و آدم‌هایی که تخیل خوبی داشته باشند فقط آدم‌های متخصص برای انیمیشن‌سازی پرورش
گزارش هفته‌ی ششم از چالش دوازده
هفته‌ی خیلی عجیبی بود برای من، اصلا نفهمیدم چطوری گذشت، یکی دیگه از درس‌های خلبانی رو تموم کرد، کلی فیلم دیدم، به خاطر اینکه بهتر از هیچ کاری نکردن بود، ولی اصلا فرصت نکردم زبان بخونم، پیاده‌روی کنم، تسک‌های کاری هم هنوز بررسی نکردم، احتمالا
هفته‌ی ششم: جا موندم!
هفته‌ی ششم به تمام معنی کلمه گند زدم، نه فقط در پیاده‌روی، در همه چیز. البته روز اولش رو به خاطر دیدن یکی از دوستانم رفتم، اونم خیلی اتفاقی بود، نمی‌دونم چرا اینطوری شد، شاید به خاطر عمل مامانم بود یا تصادف کردن خواهر دلبر