مستند فیلمبردار
یک مستند غم‌انگیز از یک فیلمبردار که دوربین انداخته روی دوشش و رفته گوشه و کنار جهان و شروع کرده به فیلمبرداری، بخش مهمی از فیلم به درد زنان اختصاص داشت ولی در کل فیلم مستند درد و رنج‌های آدم‌ها بود از نظر من، جاهایی
بهتره با سال تماس بگیری! فصل سوم
هر چی جلوتر میریم بیشتر باهاش ارتباط برقرار می‌کنم، جیمی رو میگم، خیلی شبیه خودمه. این فصل جذاب‌تر شد چون کاراکترهای جذابی که خیلی دوست‌شون داشتم هم یا وارد ماجرا شدند یا خیلی نقش پررنگ‌تری پیدا کردند. نکته‌ی جالبی که این قسمت برای من داشت
بهتره با سال تماس بگیری! فصل دوم
از اون سریال‌هایی بود که عاشقش شدم. یعنی دقیقا گاهی حس می‌کردم دارم خودم رو می‌بینم. شاید اگر از روی زندگی منم فیلم بسازند از این هم طنز‌تر در بیاد. چیزی که خیلی وقت‌ها توی ذهنمه اینه که من همیشه در حال تلاش برای رسیدن
جاده‌ای به سوی تباهی
چند روز پیش یک سری توییت دیدم که نوشته بودن از نظرشون بهترین پدر سینما کیه، یکی این فیلم رو معرفی کرده بود، منم به خاطر تام هنکس دیدمش، نمی‌دونم چرا اینقدر ازش خوشم میاد. احتمالا از نزدیک اینقدر شاید برام جذاب نباشه، من فهمیدم
لاک
آخرین باری که یک فیلم دیدم که کل فیلم در یک لوکیشن بود، «دوازده مرد خشمگین» بود. ولی اون فیلم هم شروعش با با دادگاه بود و کلی آدم اونجا بودن، بعد دوازده نفر در اون فیلم بازی می‌کردن، این فیلم یک نفر بازیگر داشت
آواتار: راه آب
من خیلی با فیلم‌های علمی تخیلی ارتباط برقرار نمی‌کنم، البته در گذشته خیلی دوست داشتم. ولی آواتار برای من یک چیز دیگه بود، قبلی رو خیلی دوست داشتم، واقعا تخیل جذابی بود. چیزی که در فیلم‌های تخیلی خیلی بهش فکر می‌کنم اینه که چرا همیشه
جنگ جهانی زد
قبلا این فیلم رو دیده بودم، ولی اسمش به یادم نبود، دوستی بهم گفت این فیلم رو ببینم، همون دقایق اول فهمیدم، ولی نمی‌دونم چی شد دلم خواست دوباره ببینمش. لعنتی‌ها هر فیلمی ساختند این روزها ما واقعیش رو تجربه کردیم، مثل شیوع، با خودم
مرد شمالی
خدایی حیف امتیاز ۷ که این فیلم داره، به نظرم ۵ هم براش اضافه است. من فیلم‌های تاریخی حتی تخیلی رو دوست دارم، ولی این فیلم بیشتر تو مایه‌های فیلم هندی بود. انگار کسی گذاشته دنبال کارگردان که سریع یک فیلم بساز، من حتی داستان
نهنگ
دوست ندارم درباره‌ی این فیلم نظر بدم، ولی اگر بخوام بنویسم می‌تونم روزها درباره‌اش بنویسم و حرف بزنم. من این فیلم رو خیلی دوست داشتم، به دلایل مختلف. درگیری آدم‌های فیلم با دین، مذهب و خدا، تصمیماتی که در طول زندگی‌شون گرفتند و درگیری‌هاشون با
لیدی برد
فیلم جالبی بود. با بعضی از قسمت‌هاش همزاد پندازی می‌کردم، انگار بخشی از زندگی خودم بود. دیدن این فیلم به عنوان پدر و مادر هم برای من جذاب بود. اینکه خودم رو تصور کنم وقتی لیلی بزرگ شده چطوری قراره باهاش رفتار کنم، چطوری کمکش