هفته‌ی باحالی بود، به جز کارهای روتین فیلم این هفته رو خونه‌ی لیلی و به صورت خانوادگی دیدیم، فیلم خانه‌ی ارواح، هر چند کلیشه‌های احمقانه زیاد داشت ولی بهتر از طنزهای کاملا زردی بود که این چند وقت ساخته شده بود. هر روز تو بلاگم

نمره دادن اساتید واقعا خیلی آزار دهنده است، در دانشگاه پیام نور این مسخره‌بازی که استاد هر وقت دوست داشت نمره وارد کنه وجود نداشت، دو روز بعد نهایتا نمره‌ها رو می‌شد دید و این خیلی خوب بود. برای برداشتن پایان‌نامه باید تمام درس‌های ترم

من عاشق صدای آب هستم، بهم آرامش خوبی میده، تو طراحی اولیه خونه‌ی لیلی سه تا حوض طراحی کرده بودم، ولی یکیش رو نصفه و نیمه ساختم، امروز چون خیلی بیکار بودیم، تصمیم گرفتم دومی هم بسازم، البته ترکیبی از حوض و فضایی برای باغچه

خیلی خنده‌داره، این پست رو چند روز پیش نوشتم ولی وقتی منتشر کردم بدون متن منتشر شده بود و دارم دوباره می‌نویسم. بگذریم، وقتی خانواده رو جمع کردم دور هم، تصمیم گرفتیم آتیش درست کنیم و بلال بپزیم، ولی بلال نداشتیم. پیاده راه افتادیم سمت

دسته‌ جمعی توی خونه نشسته بودیم تا اینکه خواهرم گفت یک فیلم خوب بگذار، اولش فکر کردم منظورش خارجی هست، بعد گفت ایرانی قدیمی بزار، اونقدر گشتیم تا رسیدیم به «خانه‌ی ارواح» این فیلم امسال ساخته شده بود به نظر و در حال اکران در

من حرف زدن با آدم‌ها رو خیلی دوست دارم، ولی گاهی خیلی توی خودم فرو میرم و ترجیح میدم با کسی حرف نزنم، گاهی این تصمیم ممکنه بیشتر از یک سال هم طول بکشه، الان بعد از یک سال دوست دارم با آدم‌ها حرف بزنم.

در زندگیم خیلی این جمله رو شنیدم که بچه و تربیت درست اون یکی از باقیات صالحات خیلی مهم هست برای اون دنیا، درست متوجه نمی‌شدم یعنی چی! اون موقع بچه بودم، این روزها ولی خیلی خوب متوجه میشم. بچه‌ی آدم با عملکردش در جامعه

دیگه باید برای خداحافظی با تابستون خودمون رو آماده کنیم، موندم بچه بودم از چیه این تابستون لعنتی خوشم میومد، هوای داغ، اصلا هیچ چیزیش خوب نیست به نظرم، بهار مشکلش چی بود؟ بگذریم، این هفته رو به سردرگمی گذروندم ولی خوب بود، چون هم

به نظرم لیلی دیگه عاشق تئاتر شده، البته فقط دوست داره تماشا کنه و علاقه‌ای به بازیگری نداره، جالب اینه توی خونه خیلی عروسک‌گردانی رو دوست داره و همیشه با هم بازی می‌کنیم، ولی همین که تئاتر دوست داره برام جذاب هست. این موضوع باعث