من تو زندگیم دوستان زیادی داشتم، می‌خواستم در ادامه بنویسم و دارم، دیدم اینطوری نیست، الان صرفا یک سری آدم هستن که نقاب دوستی به چهره زدن. هر چی بیشتر پا به سن می‌گذارم علاقه‌ام به تنهایی بیشتر و بیشتر از همیشه میشه. هر از

بعد از حدودا دو سال در یک جلسه‌ی مصاحبه شرکت کردم، قبلش انگار می‌دونستم چه سوالاتی قراره بپرسن، جواب همه‌شون رو آماده کرده بودم، چون خودم در نقش مصاحبه‌شونده زیاد بودم، بگذریم این قسمت‌هاش برام روتین و معمولی هستن، اونجایی که من رو به هیجان

دلبر همیشه از چند هفته قبل از تولد هر کسی شروع می‌کنه به برنامه‌ریزی که چه بکنیم و چه نکنیم. من کلا از برنامه‌ریزی برای این چیزها خوشم نمیاد، برای همین همیشه می‌سپرم به خودش. امروز تولد مامانش بود و مطمئن هستم که بیشتر از

توی برنامه‌ریزی‌هام برای تابستان ۱۴۰۴ یک هفته تنهایی برای خودم در نظر گرفته بودم. عنوانش خیلی امروز من رو به فکر فرو برد، چون واقعا طی سال‌های گذشته خیلی احساس تنهایی می‌کنم و حس می‌کنم خیلی تنها‌تر از همیشه شدم. با وجودیکه آدم خیلی اجتماعی

مدیر گروه وقتی بهم گفت امسال ترم تابستانی ارائه میدیم و کلاس‌ها به صورت مجازی هست خیلی خوشحال شدم، چون می‌تونستم بدون غیبت در کلاس‌ها شرکت کنم و واقعا این اتفاق خوبی بود برای من، یکی از دلایل دیگه‌ای که خوشم اومد و تابستون کلاس