دومین دوره‌ای که امسال رفتم، دوره‌ی هواشناسی کوهستان استاد هاشم‌نژاد بود. واقعا کاراکتر جالبی داره این استاد. سر کلاس‌های خلبانی، دکتر سبحان که هواشناسی درس می‌داد هم کاراکتر عجیبی داشت، دارم حس می‌کنم ماهیت هواشناسی شاید روی کاراکتر آدم‌ها هم اثر می‌گذاره. در این دوره
امشب با دلبر رفتیم خونه‌ی مسعود مهمونی، در اصل شب فیلم بود. محمد، مونس و محسن هم دعوت کرده بود. محمد که با هم همکار هستیم، مونس و محسن هم برای بار اول بود که می‌دیدم. کاراکتر محسن خیلی شبیه من بود ولی نسخه‌ی کم
دیروز که تایید حراستم اومد برای گرفتن کارت رمپ، با خودم گفتم سریع برم کارهای مدیکال رو هم بکنم. ثبت درخواستش رو انجام دادم و رفتم کلنیک تابان که با سازمان هواپیمایی طرف قرارداد هست، امسال سه تا آزمایش داشتم، خون، گوش و قلب. برای
دیروز گرم کار کردن و برنامه‌ریزی برای سال ۱۴۰۴ بودم، لیلی هم داشت تلویزیون تماشا می‌کرد که دیدم یهو اومد بغلم کرد و گفت میشه بریم سینما «پسر دلفینی۲» رو ببینیم؟ منم فکر می‌کردم الان جست‌و‌جو می‌کنم و می‌بینم هنوز اکران نشده و بهش میگم
چند وقت می‌شد که دوست داشتم دوباره کوهنوردی رو شروع کنم، آخرین باری که حرفه‌ای کوه رفتم برای قبل از کرونا بود، با خودم گفتم حالا که هوا خوب نیست حداقل دوره‌های کوهنوردی رو شروع کنم، قرعه به نام پزشکی کوهستان افتاد، در دوره‌ی پزشکی
سی و نه سال پیش در چنین روزی دیده به جهان گشودم، به امید اینکه بفهمم چه کسی هستم، برای چه چیزی آفریده شدم و به کجا خواهم رفت. حتما انتظار دارید تا حالا فهمیده باشم؟ درسته! اگر بخوام رو راست باشم باید بگم دوتای
این هفته نشستم چند تا کار بیهوده که مدام از انجامشون طی ماه‌های گذشته فرار می‌کردم رو نوشتم و سعی کردم انجامشون بدم و خدا رو شکر تا امروز کلی‌شون رو انجام دادم. از ثبت و ارسال صورت جلسه شرکت بگیر تا تکمیل این دیوایدرها
این کتاب رو به خاطر عنوانش خریدم و از اونجایی که انتشارات میلکان چاپش کرده بود تردیدی در خریدش نکردم و بعد از خوندنش می‌تونم بگم واقعا راضی بودم. کتاب خیلی خوبی بود. من به عنوان کسی که هم به شدت کمال‌گرا هستم و هم
امروز رفتیم مرکز تعویض پلاک تا برای ماشین دلبر پلاک بگیریم. دفعه قبلی فرآیند خیلی عجیب، طولانی و مزخرف بود، اینبار از شانس گفت از درب شماره پنج وارد بشیم، اونجا صف کوتاهی از ماشین‌ها بود که خیلی کند می‌رفت جلو، اولش ناراحت شدم که
همیشه عاشق نوآوری دستگاه‌های دولتی در ایران هستم. امروز مجبور شدم برای ثبت صورتجلسه شرکت مثل همیشه برم اداره پست که مدارک رو برای ثبت شرکت‌ها ارسال کنم، اولش که وارد شدم خلوتی عجیب باجه نظرم رو جلب کرد، رفتم که پاکت مخصوص ارسال مدارک