امروز بعد از کار حوصله خونه رفتن نداشتم، به منصوره زنگ زدم پاشو بریم سینما. حتی نمی‌دونستیم چه فیلمی قراره بریم، باغ کتاب قرار گذاشتیم، از روی پوستر فیلم‌ها و یکم سرچ درباره‌ی فیلم‌های در حال اکران و زمان پخش‌شون قرعه به نام «زیبا صدایم

وقتی برای اولین بار پاسپورت خودتون رو گم می‌کنید یا حتی می‌دزدن از شما به عنوان جریمه خیلی سریع بهتون دوباره پاسپورت نمیدن و باید یکم صبر کنید، برای بار اول فکر می‌کنم دو هفته بود این جریمه یا بیست روز، پس دیگه وقتش شده

چند روز پیش داشتم همینطوری در لینکدین پرسه می‌زدم که دیدم علی بعد از سال‌ها بهم پیام داده که اگر پیام من رو می‌بینی لطفا با من تماس بگیر، شماره‌ات رو ندارم. در اون لحظه یادم نیست که مشغول چه کاری بودم ولی چند روز

این قسمت از آلوین و سنجاب‌ها شبیه فیلمی بود که تام‌هنکس بازی کرده بود، فکر کنم اسم فیلمش «دور افتاده» بود، توی ذهنم خیلی دوست دارم تو یک جزیره تنها زندگی کنم، البته واقعیت اینه که تمایل دارم یکی دیگه هم کنارم باشه، کلا تنهایی

چیزی که باعث شد جذب این کتاب بشم عنوانش بود «پدر بودن»، این کتاب نوشته کارل اُوه کنوسگور است که توسط زهره خلیلی ترجمه شده و انتشارات خوب هنوز هم این کتاب رو چاپ کرده. این کتاب روایت‌های صادقانه‌ی کارل اُوه از زندگی شخصی خودش

از مزایای بچه داشتن اینه که مجبوری کلی انیمیشن تماشا کنی، حتی بعضی‌ها رو باید بارها و بارها ببینی، طوری که دیگه می‌تونی در دوبله اون فیلم مشارکت کنی. آلوین هم از اون دست فیلم‌هاست. فکر کنم لیلی اونقدر این فیلم رو ببینه که دیگه

این کلاس تا لحظه‌ی آخر تشکیل نشده بود، حتی اگر من در این دوره ثبت‌نام نمی‌کردم باز هم تشکیل نمی‌شد، من خیلی دوست داشتم در این دوره شرکت کنم ولی همزمان منصوره در دوره‌ی کارآموزی کوهپیمایی شرکت کرده بود و اولین روز این کلاس دو

نمی‌دونم چی شد که لیلی برای اولین بار آلوین رو دید، فقط یادمه یک بار خونه نشسته بودم و به لیلی گفتم چه فیلمی با هم ببینیم؟ گفت آلوین۳، من از این قسمت شروع کردم به دیدن تا رسیدم به یک، اینم باید اضافه کنم

امروز بعد از سال‌ها با امیر قرار گذاشتم، آشنایی من و امیر در توییتر اتفاق افتاد و باب آشنایی‌مون هم خلبانی بود، البته امیر یادمه CPL می‌خوند و من ATPL، البته اون فوق سبک خوند و الان استاد خلبان شده، من سبک می‌خونم و هنوز